Geschiedenis

Van tuinbouwgrond naar woonwijk

Door de ruilverkaveling ontstond in 1960 tuinbouw in de Molenpolder. De akkers werden kavels grond die door de tuinders makkelijker bewerkt konden worden. Tom en Wil de Graaf, de oprichters van het bungalowpark Molenpolder, waren werkzaam in het tuinbouwbedrijf van de ouders van Tom en namen in 1972 het bedrijf van hen over. Zij verbouwden komkommers en tomaten. Voor de wijk Overvecht was grond nodig en de Maarsseveense plas werd gegraven. De tuinders leverden grond in en mochten caravans neerzetten op de grond die overbleef.

Caravans waren in die tijd populair, ook vanwege de grote woningnood in Utrecht. Tom en Wil kozen ervoor om het tuinbouwbedrijf te transformeren naar een bungalowpark en chalets op de vrijkomende grond te zetten. In 1976 werden de kassen afgebroken en de verkochte chalets werden soms midden in de sla geplaatst. De paden op het bungalowpark werden aangelegd en kregen namen als: wortelpad, andijvieweg, slaweg en schorsenerenlaan.

Het park bestaat nu uit 88 chalets. Na het overlijden van Tom de Graaf in 2001 heeft Wil in 2002 de percelen grond te koop aangeboden aan de chaleteigenaren. De eigenaren die de grond niet hebben gekocht blijven deze pachten totdat zij besluiten het chalet te verkopen. Er worden geen nieuwe contracten meer afgesloten, maar de grond zal mee verkocht worden aan de nieuwe eigenaar van het chalet.

In 2003 wil de gemeente Maarssen het gedoogbeleid terugdraaien. De Vereniging Rondom Maarsseveen en park Molenpolder voeren actie voor permanente bewoning door onder andere een brief te schrijven aan minister Dekker. Ook worden gemeenteraadsleden uitgenodigd om op park Molenpolder te komen kijken. Met paard en wagen konden ze met eigen ogen zien hoe het eruit zag.

In 2008 lag er bij de gemeente Maarssen een nieuw bestemmingsplan voor het gebied aan en rond de Westbroekse Binnenweg, met een bijzondere clausule. De gemeente heeft de wijzigingsbevoegdheid om de bestemming van de chaletparken aan de Westbroekse Binnenweg te wijzigen van recreatief naar wonen. Op 18 mei 2009 ging het plan officieel in.

Vóór dit plan mochten alléén mensen met objectgebonden overgangsrecht permanent wonen, én verkopen voor bewoning. Alle andere chalets worden chalets voor recreatief gebruik ná verhuizing. Overigens is dit nog steeds een uitsterfbeleid. Ná dit plan kreeg iedereen de kans om te blijven wonen, als ze aan de voorwaarden voor legalisering wilden voldoen.

De bewoners zijn aan de slag gegaan om het legaliseringstraject in gang te zetten, zodat álle bewoners hier kunnen blijven wonen én kunnen verkopen voor bewoning. Er werd een platform voor alle parken opgericht waarbinnen de voorwaarden van de gemeente werden bestudeerd en besproken. De gemeente Maarssen werd gemeente Stichtse Vecht. Architecten werden bezocht, offertes uitgeplozen. Annet Noyons werd de architect voor de Molenpolder, net als voor de Veenhoeve en het Zwaluwpark.

Na een informatie-avond over het legalisatieproces vanuit het platform ontstond het ‘legalisatie-team’. Hierin zaten Liane van Houten-de Graaf en Melanie Peters-de Graaf vanuit de Molenpolder BV en Heleen Ransijn en Renée Eek vanuit de bewoners. In het voorjaar wordt ook de ‘draagvlakgroep’ in het leven geroepen: een groep bewoners die het legalisatieteam bijstaan, met name in de contacten naar de bewoners toe. Op 30 juni 2011 kozen de bewoners tijdens een extra ALV van De Molenpolder met overgrote meerderheid vóór legalisatie.

In de herfst van 2011 begon Architect Annet Noyons aan het inrichtingsplan: een overzicht van hoe het park er uit moest komen te zien om aan de eisen voor de legalisatie te voldoen. Dit heeft te maken met de oppervlakten van de percelen, bebouwingspercentages, plaats en grootte van bijgebouwen en dergelijke. In het najaar van 2011 vonden de zogeheten nulmetingen plaats, waarmee de situatie van dat moment in kaart werd gebracht.

Naar aanleiding van deze nulmetingen moest in 2012-13 een oplossing gevonden worden voor een aantal percelen die niet aan de eisen voldeden. Hierbij ging het vooral om de grootte en plaatsing van schuren en dergelijke. Gelukkig was het grootste deel van de bewoners welwillend en bereid om naar oplossingen te zoeken als er iets aan hun perceel moest gebeuren. Toch kostte dit deel van het traject veel tijd en aandacht van architect, legalisatieteam en draagvlakgroep. In november 2013 wordt het inrichtingsplan van ons park goedgekeurd. Een belangrijke stap in het legalisatietraject.

In 2014 vonden de bouwkundige keuringen van de chalets plaats. Alle chalets moesten voldoen aan de eisen van het Bouwbesluit 2012 voor bestaande bewoning om woonbestemming te kunnen krijgen. Met veel inzet van legalisatieteam en draagvlakgroep werden hiervoor afspraken gemaakt met bewoners en de werkzaamheden van de keurmeesters werden hierop afgestemd. Uit de keuringen kwamen geen grote afwijkingen aan het licht, maar wel een vrij groot aantal kleinere. Het overleg met de betrokken bewoners over oplossingen hiervoor en het maken van aanpassingen door deze bewoners namen het grootste deel van zomer en najaar 2014 in beslag.

De laatste problemen waren in januari 2015 opgelost. De rest van dit jaar werd vooral besteed aan het realiseren van het inrichtingsplan. Het plan was eind 2013 goedgekeurd, maar er moest nog wel wat gebeuren dat de werkelijke situatie daarmee ook overeenkwam. Dankzij de medewerking van de betrokken bewoners en de inzet van architect Annet Noyons, de gemeenteambtenaren Tom van Es en Sander Haak en van het legalisatieteam kreeg de realisatie van het inrichtingsplan langzamerhand vorm.

Het gehele plan voor de legalisatie werd in januari 2016 door Annet bij de gemeente ingediend. Er lagen nog wat struikelblokken op de weg, maar die konden in goed overleg met de gemeente worden weggewerkt. Half april keurde het College van B&W het wijzigingsplan goed. Op 4 augustus 2016 ontvingen de bewoners een brief waarin werd meegedeeld dat park de Molenpolder sinds 30 mei 2016 officieel woonbestemming heeft.