Parknieuws

Interview met Elvira (56), Joop (56) en Toonje (8)

Jos en Sijmen gaan op bezoek bij Elvira en Joop, nr. 90 voor een nadere kennismaking en om te peilen hoe deze kleurrijke oud bewoners aankijken tegen alle veranderingen op het park, waaronder het nieuwe huis dat in hun achtertuin is verrezen.

We worden allerhartelijkst begroet door buldog Toontje (voluit Tony Montana).

Elvira: Als je het zat ben moet je het gewoon zeggen hoor! Nou klaar hoor Toontje, anders blijft ‘ie onder je rok kruipen, hahahaha, hij is zo ontzettend lief, Ik heb met ‘m op cursus gezeten maar daar was geen beginnen aan. Toon is echt onderdeel van ons gezin!

Jos: Hoe zijn jullie hier terecht gekomen?

Joop: Ik ben hier komen wonen in 2001

Elvira: En ik kwam er eind 2004 bij. Wij kregen begin 2004 verkering en toen woonde ik nog op Vreeswijk. Ik woonde  in een mooie maisonnette met mijn zoon Leroy en keek uit op het fort, niks mis mee, maar ik wilde graag een tuin, want ik ben een echt buitenmens!

Joop: Na mijn scheiding heb ik een jaar op de motorclub gewoond. Ik had hier vrienden, ook op het Zwaluwpark. Toen ik hoorde dat op de MP een chalet vrijkwam heb ik er een beetje rondgelopen, de prijs was goed en ik zag het meteen zitten! Ik heb er later een fijn knutselschuurtje bijgezet en een fietsenschuurtje maar dat moest eraf ten tijden van de legalisatie, anders was er teveel bebouwing. Ik heb ‘m uit elkaar gehaald en hij heeft hier 6 jaar in de hoek gestaan en vorig jaar weer opgebouwd, maar nu op wielen! Ik maak in mijn vrije tijd zonnewijzers van afgedankte auto- en motor onderdelen, maar ook sieraden, je kan met mij alle kanten op hoor!

Elvira: Wij zijn buitenmensen, ook in de winter zit ik lekker met mijn trui aan in het zonnetje op de veranda. Dat is wat ik zo lekker vind aan hier wonen en het vissen natuurlijk! Ik ben een enorme visfanaat,  Ik heb hier gevist met mijn zoon en ook wel met de kinderen van het park. Mijn zoon is inmiddels 28 en ik heb nog een reserve zoon, ook zo’n visfanaat.

Joop: Ik heb 2 zoons, een tweeling.

Elvira: Ja, ik zit alleen maar tussen de mannen, mijn kleinkinderen zijn ook alleen maar jongens, ik vind het helemaal leuk! en ik hoop het mee te maken dat ik met mijn kleinkinderen een Voorntje kan vangen!

Jos: Hoe lang kennen jullie elkaar?

Elvira: Wij kennen elkaar eigenlijk al vanaf dat we 4 jaar waren! We zijn allebei even oud en hebben als kind hebben bij elkaar op de kleuterschool gezeten in Utrecht, waar ik zijn autootje heb verstopt in de zandbak!

Joop: School met de bijbel op de Amsterdamsestraatweg.  En ik ging later om met Vera’s broer.

Elvira: Wij mochten geen motor rijden van mijn vader en mijn broer en ik deden dat stiekem. En na zoveel jaar zijn wel elkaar weer tegengekomen bij de motorclub. Ik had net een tattoo op mijn rug laten zetten van een Harley waar je alleen het stuurtje van zag boven mijn shirt uit. Joop zat er steeds maar nieuwsgierig aan te krabbelen en toen ik z’n hand wegdouwde zei hij: maar ik ken jou! Nou en toen hebben we eens goed bijgepraat en kregen we verkering en ben ik al gauw bij Joop ingetrokken. Ik heb in alle soorten huizen gewoond maar hier bevalt het me het beste, hier zijn we altijd buiten, het is lekker laag en dus vrij , Ik loop 100m naar de plas, zit zo in zo in Maarssen, we gaan hier nooit meer weg.

Sijmen: Hoe vinden jullie het dat het park zo verandert en er de laaste jaren allemaal nieuwe mensen komen wonen?

Elvira: We hebben eerder nooit geen last van elkaar gehad hier in dit straatje of met onze achterburen. Wij hebben moeite met wat er gebouwd wordt dat zeg ik je eerlijk, met de hoogte.

Joop: Kijk, je gaat hier wonen, eerst een beetje uit noodzaak en na een half jaar heb je zoiets van het is zo prettig hierzo, dan kies je ook echt voor deze woonvorm. Daar ben je dan heel tevreden mee en dan krijg je dit in je achtertuin. Daar zit ik niet op te wachten.

Elvira: Het is te kolossaal. We keken zo mooi uit op de lucht. Waarom moet dit kolos daar nou voor gezet worden? Dan had ik net zo goed in Vreeswijk kunnen blijven wonen….Ik kan er nu niet meer van genieten, dat meen ik echt.

Joop: Het is hier altijd zo lekker relaxed en vrij geweest, het was leven en laten leven.

Sijmen: Is dat nu aan het veranderen vind je?

Elvira: Ja. Kijk normaal zie ik hier zomers de parachutisten uit het vliegtuig springen, en de ooievaars die ik altijd graag zag overvliegen daar zie je nu nog maar een klein stukkie van. En wat dacht je van je zonlicht? Ik geniet juist zo van die kleine dingen en dit doet er zoveel afbreuk aan. We raken helemaal ingebouwd. Je wilt allemaal je eigen vrijheid in je eigen tuin.

Sijmen: Wat vinden jullie er van dat het park verandert door al die nieuwe mensen?

Joop: Ik zou zeggen, kijk hier eerst eens een tijdje de kat uit de boom, zodat je gaat snappen hoe het hier werkt, waarom het hier zo fijn is. Nu hebben die nieuwen het meteen voor het zeggen!

Jos: Nou Joop, maar we zaten hier ook heel vaak in een situatie dat niemand wilde besturen! Er zijn nu mensen die hun nek uitsteken en dat zijn dan toevallig een paar nieuwe en een heleboel oud bewoners hebben altijd een hoop te k@*%keren maar doen verder geen r@#$t!

Joop: Ja ik weet er alles van, ik heb vroeger ook in een bestuur gezeten en had ik te maken met 35 gasten die zich gedroegen als kleine kleuters… Ik denk toch echt dat er mensen die hier al langer woonden in het bestuur moeten gaan zitten! Ik zou dat ook best willen hoor. Het gaat ook om je mening te kunnen uiten. Nu hoor ik alleen maar: wen er maar aan. Tuurlijk dingen veranderen, dat is altijd zo, en ik wil zeker niet zeggen dat alles zaligmakend was vroeger, maar een heleboel dingen klopten wel en die moet je gewoon in ere houden.

Sijmen: Wat vinden jullie van de rol van de gemeente bij de veranderingen op het park?

Joop: Die weten helemaal niet waar het hier over gaat, die hebben bedacht: hup, het is nu een woonwijk en daar gebouwd worden vanaf nu en ze hebben niks gevraagd aan de oudere bewoners. Die hebben gewoon een landelijk besluit (red. bouwbesluit) daar hebben ze dingen uitgehaald en zo gaat het nu.

Jos: Er is een heleboel over gecommuniceerd tijdens de legalisatie destijds en we hebben met zijn allen dingen besloten.

Elvira: Vaak werd er besloten door de grondeigenaren en wij zijn geen eigenaren maar wij huren de grond, dus mochten we niet overal bij zijn en dus krijg je de helft niet mee.

Sijmen: Weet je bij wie je moet zijn als je vragen hebt?

Elvira: Nee, en Ik wil ook niet alles op Wietske haar nek douwen (red. bestuursvoorzitter Wietske Vogels) Mij moet je ook niet in zo’n bestuur zetten, ben ook helemaal niet thuis op de computer. Ik kan wel email ontvangen, maar zelf mailen doe ik niet hoor. Er zijn meerdere oudere bewoners hier die geen computer hebben. Zo hoor je allemaal dingen via via en je weet niet meer wat waar is.

Sijmen: Op welke manier zou het bestuur mensen zoals jij en andere oudere bewoners het gevoel kunnen geven dat ze wel een stem hebben?

Joop: Een open vragenlijst. Dat hebben wij op de motorclub ook gedaan en dat werk, met open vragen, niet met hokjes aankruisen. Zo van: geef je mening, heb je suggesties, schrijf het op. En zoiets moet je dan gewoon uitprinten en langs de deuren brengen en vragen of je het 2 weken later weer mag komen ophalen.

One Comment